بررسی کارآمدی طرح‌های ترافیکی اعمال‌شده با استفاده از شبکه عصبی در محیط GIS (مطالعه موردی شهرستان سنندج)

شهرها برای جوابگویی به تقاضای فزاینده ترافیک خودروی شخصی، ترافیک تجاری، حمل‌ونقل عمومی و دسترسی به کاربری­های اطراف و همچنین پارکینگ سیستم مدیریت ترافیک شهری نیازمند بهره­گیری از سیاست­های کنترل ترافیک می­باشد، ارایه طرح­ها و سیاست­هایی نظیر یک‌طرفه کردن معابر، طرح زوج و فرد، ایجاد خطوط ویژه و تعریض معابر ازجمله سیاست­هایی است که در راستای مدیریت تقاضای سفرهای شهری توسط مدیریت شهری اعمال می­شود. شهر سنندج به دلیل تراکم بالای ترافیک در بخش مرکزی خود اقدام به تدوین و اعمال سیاست­های ترافیکی مختلفی نموده است؛ تحقیق حاضر نیز ارزیابی میزان تأثیرگذاری اعمال سیاست­های فوق در ابعاد مختلفی نظیر کاهش ترافیک، کاهش تصادفات، طول و زمان سفر و همچنین میزان مصرف انرژی می­باشد. تحقیق حاضر ازنظر نوع و ماهیت در حوزه تحقیقات کاربردی جایی می­گیرد و ازنظر روش­شناسی نیز در حوزه تحقیقات توصیفی_تحلیلی قرار دارد. جامعه­ی آمار تحقیق را میزان تصادفات و حجم ترافیک معابر دارای سیاست ترافیکی تشکیل می­دهند. بخشی از آمار و اطلاعات موردنیاز از پلیس راهنمایی و رانندگی شهرستان سنندج و شهرداری این شهر اخذ گردید بخش دیگری نیز از طریق برداشت­های میدانی انجام پذیرفت. در تجزیه‌وتحلیل اطلاعات نیز از سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) و مدل تحلیل شبکه عصبی بهره گرفته شد. نتایج تحقیق نشان می­دهد اعمال سیاست­های ترافیکی سبب افزایش 6250 متری طول مسیر طی شده و همچنین افزایش 0.5 لیتری مصرف بنزین خودروها در بخش مرکزی شهر سنندج گردیده است. نتایج همچنین نشان می­دهد علی­رغم تأثیرگذاری سیاست­های اعمال‌شده ترافیکی بر حجم ترافیک اما به دلیل افزایش ضریب خودروی شخصی این تأثیرگذاری بسیار ناچیز جلو می­نماید. بنابراین بیشترین تأثیر اعمال سیاست­های ترافیکی روان‌سازی ترافیک در بخش مرکزی شهر سنندج می­باشد که هدف اصلی این سیاست­ها نیز همین موضوع بوده است.